Удахгүй өвөл болох нь. Анхны цас аль хэдийн орсон ч сэтгэлд хүртэл будраагүйд нь тэнгэрт гомдолтой биш. Би "Анхны цаснаар хайртай хүнтэйгээ хамтдаа байж чадвал аз жаргалтай амьдардаг" гэсэн хэн хэзээ ч гаргасныг үл мэдэх теоремыг батлахыг дандаа мөрөөддөг юм. Харамсалтай нь одоо болтол боломж гарахгүй л явна, ер нь боломж ч байсан л даа би л өөрөө анзаардаггүй байсан байна.
     Өвөл хэн бүхний санаа сэтгэл цастайгаа адилхан цав цагаан болж цэвэршдэг ч юм шиг. Томоо гэгчийн хүрээлчихсэн, туяа нь газар дэлхийд тусахдаа асар их эрдэнийн чулуу асгачихсан юм шиг цан хүүрэг, цас мөс гялалзсан өвлийн шөнөд би үнэхээр дуртай. Цасан хүн, цана чарга, амьсгалаас савсах уур, шинэ жилийн өмнөх шөнө энэ бүхэн байхгүй байсан бол амьдрал хичнээн гунигтай байх вэ, төсөөлж ч чадахгүй нь.
     Тэр нэгэн шинэ жилээр хэдэн найзтайгаа Сүхбаатарын талбай дээрхи мөсөн гулгуур дээр он гаргасанаа ердөө мартдаггүй юм. Жаахан хүүхдүүдтэй зэрэгцэн халууцталаа гулгаж, нэгнийхээ малгайг булаан дамжуулж тоглож байхад нөгөө нөхрийн маань толгой шатаж дуусаагүй цучилнаас утаа савсаж байгаа юм шиг уур гарч байсан нь их инээдтэй дурсамж шүү. Гэнэ алдаж унахдаа хавиргаа жаахан хөндүүр болгосныг эс тооцвол бодох санах зүйлгүй гоё байж дээ.
     Яг он солигдох мөчид тэнд байсан бүх хүмүүс урд зүгийн тэнгэрт газар дэлхийг өдөр шиг гэрэлтүүлэн цацрах салютын өнгө өнгийн гэрэлд сэтгэл нь хөөрч, орилж дэвхэрч байсан бол харин би дотроо бас нэгэн нас намайг орхин одлоо гэж бодсоор сэтгэлдээ гунигтай л зогсож байлаа. Гэхдээ энэ бодол нэг их газар аваагүй тэрхэн дороо л замхран одсон л доо.
     Та нар цас бударсан тас харанхуй бас намуухан гэрэлтэй гудамжинд тэнгэр лүү ширтэн зогсож үзсэн үү. Ёстой л нөгөө амьдралаас диваажинд хүрэх зам гэдэг чинь урд харагддаг юм даа. Өвлийн шөнө, өвлийн хайр, өвлийн тухай дуу энэ бүгдэд би хамгаас илүү хайртай.      
     Өвөл бид хоёроо гэж...

| Сэтгэгдэл бичих

Сэтгэгдлүүд